Najnowszym dzieckiem Kartonowego Arsenału jest Curtiss P-40E Kittyhawk autorstwa panów Grygla i Dworzeckiego. AH kontynuje wydawanie najpopularniejszych myśliwców II Wojny na najwyższym dostępnym poziomie graficznym. P-40 powstał jako daleko posunięta przeróbka YP-37 (który był z kolei przeróbką słynnego P-36 Hawka). P-40E Kittyhawk, w przeciwieństwie do wcześniejszych wersji (Tomahawk) zosał przeznaczony do działań myśliwsko-bombowych, stąd większy zasięg i udźwig bomb, oraz opancerzenie samolotu, a mniejsza prędkość maksymalna. Kittyhawk był używany chyba na każdym froncie II Wojny, od Afryki po Nową Zelandię, poprzez Alaskę, Rosję, Chiny i cały obszr Pacyfiku. Model zawarty w wycinance przedstawia P-40E w malowaniu z 23 Grupy Powietrznej USAF, działającej w Chinach, a będąca spodkobierczynią (zarówna w tradycjach jak i sprzęcie) słynnych "Latających Tygrysów" z AVG. Model przedstawia maszynę E.Rectora (7 zwycięstw) i kolorystycznie zgadza się z dostępnymi publikacjami (np. Osprey Aces P-40 of CBI). Jedyną różnicą zauważalną w modelu jest inny, ciemniejszy rodzaj kamuflarzu, niż pokazany w monografiach, a także na okładce modelu. Model został rozmieszczony na 4 arkuszach B4 kartonu dość luźno (ale i model jest prostszy niż np. P-51D) i kilku arkuszach offsetu z kilkudziesięcioma rysunkami 3D, oraz wręgami i opisem samolotu. Jak zwykle na stronie wydawcy zamieszczono kilka zdjęć z budowy "surówki". Sam model jak i inne modele pana Halińskiego od jakichś 4-5 lat, jest graficznie wręcz doskonały, ale na szczęście prostszy niż właśnie P-51D, czy też P-39N, co umożliwia sklejenie go przez mniej doświadczonego modelarza np. jako jego/jej 20-30 model :). W podobnym czasie ukazał się Curtiss P-40N Warhawk z Orlika, z tym, że oprócz innej wersji (całkowicie inny kadłub), jest on wykonany w innym standarcie, także cenowym (recenzja w następnym numerze). Model po sklejeniu ma wymiary 28.8cm na 34.4cm, a jego cena "kioskowa to 22zł.

Stosunkowo niedawno wyszedł krążownik torpedowy Kitakami wydawnictwa JSC. Kitakami należał to typu Kuma, które zaczęto budować po I Wojnie w Japonii. Wszedł do służby w 1921 roku i jego początkowym uzbrojeniem było 7 pojedynczych dział 140mm i 8 wyrzutni torpedowych. W 1927 roku dodano na jego wyposażenie hydroplan. W 1941 Kitakami i Ooi zostały przebudowane na krążowniki torpedowe, zostawiono 4 działa 140mm, a na śródokręciu zainstalowano 10 poczwórnych wyrzutni torped 610mm. Z takim wyposażeniem oba krążowniki nie pływały jednak długo, na przełomie 1942/43 zdjęto z nich 32 rury torpedowe (8 wyrzutni), ustawiając w ich miejsce 6 barek desantowych. W charakterze szybkiego transportowca desantowego Kitakami pływał do 25.02.1944, kiedy to został storpedowany przez HMS Templar. W czasie remontu przebudowano go na nosiciela Kaitenów, jednocześnie demontując większość uzbrojenia na rzecz działek plot (np. w lipcu 1945 posiadał 69 działek 25mm). Kitakami przetrwał wojnę i został złomowany w 1947 roku. Model tego krążownika, właśaśnie w wersji torpedowej, wyszedł w 1999 roku w wydawnictwie JSC, w serii Mikroflota z numerem 46. Skala modelu (1:400), jak i brak podwodnej części kadłuba, pretenduje te modele jako doskonały początek dla młodych stażem modelarzy okrętowych, lub jako miły przerywnik dla bardziej doświadczonych. Początkowo modele JSC były wydawane na średniej jakości, żółtawym, łamliwym kartonie oraz ręcznie wykonanych projektów modeli, ale gdzieś od numeru 33 (Piorun i Orkan), papier zmienił się na bardzo dobry, a przygotowanie modeli zostało wykonane na komputerze. W ostatnim czasie ukazały się wznowienia starszych modeli, na nowym papierze i ze zmieniona kolorystyką (wraz z dodaniem elementów niemożliwych do wykonania w projekcie "ręcznym"), widziałem tak "zmienione" Dreadnoughta i Helenę. Co o samym modelu. Model zaprojektował pan Łopatniuk i w skali 1:400 ma długość 40.6 cm oraz szerokość 4.4 cm, oczywiście zanurzenia brak, ale powszechnie dostępne są Plany Modelarskie z Kitakami, więc jej odtworzenie nie powinno być szczególnie trudne dla chcących to wykonać. Model zajmuje 4 arkusze A4 kartonu (na jednym "wręgi"), oraz kilka stron z instrukcją, która jak zwykle w nowszych modelach JSC, wyjaśnia wszystko, łącznie z olinowaniem, co czasem jest bolączką modeli w skali 1:200 innych wydawnictw. Jednym słowem jest to maleństwo do polecenia, dla "młodych", oraz sklejaczy okrtów japońskich, oraz "dziwnych". Model dostępny praktycznie w każdym sklepie, w którym są prowadzone modele z JSC (uwaga z ostantiej chwili - właśnie skończył się u wydawcy).

W 1994 roku wyszedł niestety ostatni, czwarty model z wydawnictwa "Modelarstwo", był nim samolot rozpoznawczy Potez 63.11 w polskich barwach. Wydawnictwo to nastawione było na samoloty z II Wojny w polskich malowaniach, ukazały się P.50 Jastrząb, P.38 Wilk, Fairey Battle i właśnie Potez, zapowiadany był Spitfire Mk.IX. Sam samolot był ciekawą i nowoczesną konstrukcją. Zaprojektowany jako cięzki dwusilnikowy myśliwiec, szybko stał się platformą dla innych maszyn, m.in. bombowca nurkującego marynarki, lekkiego bombowca, samolotu rozpoznawczego i innych. Potez 63.11 został przeznaczony do roli samolotu rozpoznawczego i do współpracy z armią. Pierwszy lot odbył 31.12.1938 roku. A następnie został skierowany do produkcji seryjnej. Potezy 63.11 były licznie wykorzystywane w 1940 roku przez jednostki lotnictwa francuskiego i skutecznie (w miarę możliwości wobec przewagi Luiftwaffe w powietrzu) wykonywały swoje zadania. Potezy miały być także na wyposażeniu polskich jednostek, ale prawdopodobnie do tego nie doszło, natomiast kilka maszyn z polskimi załogami latało we francuskich dywizjonach. Model przedstawia jedenego z dwóch Potezów, przemalowanych z okazji wizyty gen. Sikorskiego w bazie w Lyonie (maj 1940) z dużymi szachownicami na tylnej sekcji kadłuba. Model przypomina pierwsze modele z FlyModelu, podobny sposób zamalowywania oszklenia na niebiesko, podobny sposób podziału płatowca oraz lekko sztywny karton o niemal białej barwie. Sam model natomiast nie posiada przesunięć kolorów, co było nagminną rzeczą w pierwszych Fly'ach. Składa się z 4 arkuszy B4 kartonu i klkiu offsetu z instrukcją i konkursem (do wygrania Commodore C-64!!!). Kolory są wg mnie poprawne (kamuflarz piaskowo-zielono-brązowy i niebieskie powierzchnie dolne), zawiera wnętrze kabiny (uproszczone, ale zawsze), oraz wnęki komór podworza (wtedy chyba ewenemet). Model sklejał się pozytywnie (podobie jak inne z "Modelarstwa"), do tej pory przyciąga uwagę na konkursach, choć z racji swej wielkości nie ma szans z B-17 czy Sunderlandem w swojej klasie. Wymiary modelu po sklejeniu to długośc 35.2cm i szerokość 48.5cm. Model niedostępny szerzej, czasem zdarza się na giełdzie lub allegro, ale za spore pieniądze (20-30zł).

Coś z nowości:) Najnowszym modelem z wydawnictwa Answer, seria Modele Kartonowego Fana, jest model, a właściwie dwa modele, Aviatika-Berga D.I. Aviatik D.I był podstawowym myśliwcem C.K. lotnictwa do 1916 roku, wyróżniał się silnikiem rzędowym i aż dwoma karabinami typu Schwarzlose. Ogółem wyprodukowano ich 740 sztuk, któe poza frontem włoskim użyto też na wschodzie. Na obu forntach górował nad swoimi przeciwnikami (głównie wczesne Nieuporty), tak prędkością, jak i uzbrojeniem oraz solidnością konstrukcji. W wycinance mamy dwa modele Aviatika w skali 1:33, tego samego typu, tylko w innym malowaniu. Jednym jest maszyna 115.32 Linke-Craforda cała pokryta lozangiem, druga 138.99 w malowaniu z rózno-brązowych plamek. Czego można się czepić do malowań to numer seryjny maszyny 115.32 przesunięty o pół sześciokąta, oraz fatalne malowanie drugiej maszyny, spowodowane powstaniem lini na zbiegu kwadratów z teksturą użytą do pokrycia płatowca. Sam model (oba takie same więc pisze w liczbie pojedynczej), wygląda na powiększony ze skali 1:50 wydanej przez WIR (ten sam sposób usztywniania płatów np.), z dodaniem kilku szczegółów potrzebnych po powiększeniu maszyny. Co jeszcze drażni to umieszczenie aż 3 stron ze zdjęciami innych modeli oraz reklamami, a tylko 3 marne rysunki plus opis budowy (wszystko na drugich stronach arkuszy z częściami). Na szczęście jest opis budowy (patrz relacja z budowy Fokkera D.VI w przyszłym numerze). Sądzę że lepszym rozwiązaniem byłoby dodanie jednego arkusza offsetowego z instrukcją i dodatkowymi rysunkami montażowymi, przez co cena by nie wzrosła znacząco (ile to by było 10-20 gr??). Jak już się spojrzy na model spokojniejszym okiem to wygląda on bardzo przyjemnie, szczególnie w malowaniu Linke-Craforda, i na pewno będzie ozdobą kolekcji druciaków. Wielkość po sklejeniu tego maleństwa to 21.1cm na 24.2cm. Model dostępny w większości kiosków za 14.99zł.

Jednym z pierwszych modeli sygnowanych symbolem Kartonowego Arsenału, był japoński pancernik Yamashiro (1/92) wydany w skali 1:300, autorstwa pana Kraski. Pancernik Yamashiro, przedstawiony został w swej ostatniej konfiguracji z II Wojny, czyli z sześcioma wieżami altylerii 356 mm. Wymiary w tej skali to 70.9 x 11.0 x 3.2. Model ten był jednym z pierwszch okrętów wydanych poza Małym Modelarzem w tej skali. I żal mi serce ściska, że już ich nie ma w ofercie wydawnictw. Weźmy sobie na ten przykład młodego wiekiem/stażem modelarza. Chciałby sobie skleić pancernik lub lotniskowiec. Co ma do wyboru? Superskomplikowane modele w 1:200, a przy tym zajmujące miejsca więcej niż ma nie jeden z nas w domu. Skala 300, była swego rodzaju kompromisem, modele były mniejsze, mniej skomplikowane, ale to dalej był: Yamashiro, Musashi, Lexington, ... . Na razie wiadomo tylko o własnej inicjatywie kol. Żura , który projektuje Repulse w tej skali (II Wojna, malowanie czarno-białe) i odgraża się, że sam go wyda :). A jak wygląda Yamashiro po 12-13 latach od wydania? Całkiem nieźle! Papier jest cienki i matowy, co wtedy było wadą (panowała moda na kredę i to tą pancerną), a teraz zaletą. Ilość szczegółów, jak dla mnie jest w sam raz. Instrukcja jak w większości wczesnych modeli p.Halińskiego jest szczątkowa, ale i tak jest jej więcej niż np. w Warspite. Model, lub dwa, krąży czasem po konkursach, wyróżniając się "wieżą bojową. Niestety nie jest on do zdobycia za małe pieniądze (na allegro zdarza sie po 100 zł a nawet więcej).